Afgelopen week werd in ‘het Brusselse’ de opstelling van de 4 EU lidstaten
Denemarken, Oostenrijk, Zweden en Nederland zo betiteld. In de onderhandelingen
over de nieuwe begroting voor de Europese Unie (EU) voor de periode 2021-2027.
Het zit zo in elkaar. De EU heeft ‘eigen’ inkomsten. De douanerechten worden
door de ‘entree’ lidstaat binnen de Unie geïnd en overgemaakt aan Brussel.
Daarnaast wordt een percentage van de BTW opbrengsten afgedragen door
elke lidstaat. En een percentage van het BNP.
En daar begint het ‘getouwtrek’.
De ‘4’ vinden dat ze teveel moeten afdragen. Er wordt om tienden van
procenten onderhandeld. Maar dat zijn meteen miljarden. Tot nu toe zonder resultaat. In maart wordt er verder onderhandeld. En Rutte heeft zijn biografie van Chopin maar tevoorschijn getoverd.
Gisteravond zette ik, nadenkend over dit artikel en vergezichten,
onbewust een cd op. Chopin. Nocturnes.
Toeval bestaat niet.
Het beginsel van ‘juste retour’ werd door de Britten gelanceerd.
Zij wilden net zoveel terugkrijgen als ze afdroegen aan de Unie.
Nou vind ik dit beginsel niet terecht.
De kern van de Unie is dat de lidstaten hun economieën vervlechten
in de gemeenschappelijke markt. Het eindresultaat is een multiplier:
de som is méér dan de optelling van de onderdelen bij elkaar.
Zo is het lastig om na te gaan wie nu wat en hoeveel profiteert.
Allen worden er beter van.
Een voorbeeld van de Nederlandse houding betreft de buitengrens.
De opheffing van de interne grenzen (‘1992’) was zéér in het
voordeel van Nederland. Handelsland bij uitstek.
Vb bloemen, vee.
Nu de instandhouding van de buitengrens -een logisch gevolg van
het voorgenoemde- onder druk staat door de toevloed van immigranten
die hier hun heil zoeken, geeft Nederland weinig soelaas.
Bron: https://www.nrc.nl/nieuws/2018/09/21/merkel-en-macron-alleen-in-grenskwestie-a1617359.
Terwijl Italië en Griekenland de klappen opvangen. Je zou je
kunnen voorstellen dat Nederland financieel en in mankracht aan de versteviging van de buitengrens (door de Frontex organisatie) zou bijdragen. Solidariteit staat aan de basis van de Unie.
De ironie is dat Rutte een nationaal belang heeft bij een steviger
buitengrens. Beheersing van het aantal immigranten leidt tot minder
steun voor de populisten, toch een doel van de VVD.
Tegelijkertijd wil hij uit angst voor de populistische stem
minder macht voor de EU.
Ik snap wel dat verspilling van EU-gelden en corruptie moet
worden tegengegaan. En dat de lidstaten hun economisch beleid moeten
afstemmen. En vaak gaat het in de uitvoering, cq naleving van Europees beleid
mis.
Maar de komende tijden komen er steeds meer uitdagingen en ontwikkelingen die de lidstaten afzonderlijk niet kunnen opvangen.
Denk aan:
– de mondialisering van de economie en innovatie;
– cybercrime, privacy;
– grootmachten als Rusland en China melden zich aan de grens.
De Russen met hun trollen die via de sociale media verkiezingen in Frankrijk
(de gele hesjes) en GBR (Brexit) probeerden te beïnvloeden.
De Chinezen kopen infrastructuur op aan de flanken (Servië) van de Unie
of in economisch zwakkere lidstaten als Griekenland en Portugal;
– het milieu en de landbouw;
– migratie.
Al deze vraagstukken vragen om een Europese benadering.
En communicatie hierover naar de burger door de EU én de nationale
overheid.
Ook Nederland kan dit niet alleen.
Van buitenaf heb je vaak een beter beeld. Ik hoor dat het buitenlanders, als ze naar de Nederlandse politiek kijken, opvalt dat we gefocused zijn op ‘personen’
en ‘cijfers’. Ik herken het.
Incidenten of schandalen rondom ministers (bijv. Hennis Plasschaert, Opstelten, Teeven, Zijlsta) of TK-leden (bijv. van Haga) worden breed uitgemeten.
Koopkrachtcijfers zijn hier heilig. Ik weet niet of dat in het buitenland
ook zo is. 0,1 % koopkrachtverlies kan bij wijze van spreken al tot
een kabinetscrisis leiden.
De cijfers over de stikstof door het RIVM. En nu de meerjarenbegroting van
de Europese Unie.
Aan bredere beslommeringen of vergezichten wordt in de Nederlandse
politiek geen of weinig aandacht besteed. In landen als Duitsland
of Frankrijk is dat anders.
Hoe zou het zijn als de Nederlandse politiek een debat zou aangaan
over de uitdagingen die ons het komend decennium te wachten staan ?
En of we die in gezamenlijk verband in de Unie kunnen aanpakken
en hoe ?
Ik denk dat veel burgers hier voorstander van zijn.
Vergezichten, en meer geld.
Ik wens Mark Rutte de komende weken veel leesplezier
in zijn biografie en wat meer vergezichten.
En mocht dat er niet inzitten, denk dan maar:
“penny wise, pound foolish”.
EU - access 